Krasnojarsk tot Ulaan Baatar
31 december 2014 - Ulaanbaatar, Mongolië
Met gepast leedvermaak kan ik mededelen dat Susan inmiddels wel is uitgegleden.
Verder is het ook leuk in Rusland en (inmiddels) Mongolië. Afgezien van alle momenten (ongeveer de helft van de tijd) dat ik niet vooruit te branden ben door onregelmatig slapen, verwerken van alle nieuwe indrukken, dingen regelen (vaak in houtje-touwtjerussisch) en gebrek aan autistisch in m'n eentje op m'n kamer zitten, vind ik het heel leuk hier.
Sinds de vorige post zijn we in Krasnojarsk, Irkutsk, Chuzir, Ulan Ude en Ulaan Baatar geweest. Vooral het landschap in Siberië, rondom het Baikalmeer en in Mongolië hebben indruk gemaakt.
In Siberië, bij Krasnojarsk, hebben we door de bergen gewandeld in het Stolby nationaal park. Door een gebrek aan wegwijzers liepen we eerst steil een berg op, op iets waarvan wij dachten dat het een wandelpad was. Dit was het echter niet, maar het bleek veel toffer te zijn dan het "echte" pad, dat vooral bestond uit een heel lang bevroren zandpad in een bos. Op dit eerste offroadgedeelte heb ik mijn roeping als berggeit ontdekt (door de bergen lopen is echt heel tof).
Vanuit Chuzir, een dorpje ter grootte van twee keer Mariënberg, op het eiland Olchon, in het Baikalmeer, begon onze tweede natuurtocht. Deze keer was het een excursie met een klein busje over het eiland, samen met Susan, een Frans meisje, een Belgisch stel, een Italiaan, een Rus en de chauffeur. Nadat ik een fles water had gekocht (wat betekende dat ik naar drie verschillende supermarktjes moest, voor ik er een vond waar ze water verkochten en in de derde winkel een kwartier moest wachten op een Rus die een fles wodka aan het uitzoeken was en de excursie daardoor bijna zonder mij was begonnen (Ik heb onderweg wel mijn nieuwe vriend Herman de straathond leren kennen, hij volgde me de hele weg door het dorp)), vertrokken we richting het noordelijkste puntje van het eiland. We reden over hobbelige zandpaadjes en stapten af en toe uit om een beetje rond te lopen en te kijken naar het landschap met kale grasheuvels, het meer en de bergen in de verte. Ik ben nog een keer als een debiele berggeit een heuvel op- en afgerend, dat was leuk. Deze excursie is het leukste wat ik tot nu toe heb gedaan tijdens de reis (al staat glijden van de ijsglijbaan in Ulan Ude ook hoog).
Morgen vertrekken we voor 5 dagen naar het platteland in Mongolië. We gaan paardrijden, kameelrijden en slapen in gers (van die nomadententen zijn dat). Dit wordt waarschijnlijk übertoeristisch, maar nou en, want het lijkt me wel heel cool ^^.
Dat was het voor vandaag. Tot de volgende keer en een gelukkig nieuwjaar :).
Groetjes, Ruben
p.s. ook een gelukkig nieuwjaar van Susan!
Verder is het ook leuk in Rusland en (inmiddels) Mongolië. Afgezien van alle momenten (ongeveer de helft van de tijd) dat ik niet vooruit te branden ben door onregelmatig slapen, verwerken van alle nieuwe indrukken, dingen regelen (vaak in houtje-touwtjerussisch) en gebrek aan autistisch in m'n eentje op m'n kamer zitten, vind ik het heel leuk hier.
Sinds de vorige post zijn we in Krasnojarsk, Irkutsk, Chuzir, Ulan Ude en Ulaan Baatar geweest. Vooral het landschap in Siberië, rondom het Baikalmeer en in Mongolië hebben indruk gemaakt.
In Siberië, bij Krasnojarsk, hebben we door de bergen gewandeld in het Stolby nationaal park. Door een gebrek aan wegwijzers liepen we eerst steil een berg op, op iets waarvan wij dachten dat het een wandelpad was. Dit was het echter niet, maar het bleek veel toffer te zijn dan het "echte" pad, dat vooral bestond uit een heel lang bevroren zandpad in een bos. Op dit eerste offroadgedeelte heb ik mijn roeping als berggeit ontdekt (door de bergen lopen is echt heel tof).
Vanuit Chuzir, een dorpje ter grootte van twee keer Mariënberg, op het eiland Olchon, in het Baikalmeer, begon onze tweede natuurtocht. Deze keer was het een excursie met een klein busje over het eiland, samen met Susan, een Frans meisje, een Belgisch stel, een Italiaan, een Rus en de chauffeur. Nadat ik een fles water had gekocht (wat betekende dat ik naar drie verschillende supermarktjes moest, voor ik er een vond waar ze water verkochten en in de derde winkel een kwartier moest wachten op een Rus die een fles wodka aan het uitzoeken was en de excursie daardoor bijna zonder mij was begonnen (Ik heb onderweg wel mijn nieuwe vriend Herman de straathond leren kennen, hij volgde me de hele weg door het dorp)), vertrokken we richting het noordelijkste puntje van het eiland. We reden over hobbelige zandpaadjes en stapten af en toe uit om een beetje rond te lopen en te kijken naar het landschap met kale grasheuvels, het meer en de bergen in de verte. Ik ben nog een keer als een debiele berggeit een heuvel op- en afgerend, dat was leuk. Deze excursie is het leukste wat ik tot nu toe heb gedaan tijdens de reis (al staat glijden van de ijsglijbaan in Ulan Ude ook hoog).
Morgen vertrekken we voor 5 dagen naar het platteland in Mongolië. We gaan paardrijden, kameelrijden en slapen in gers (van die nomadententen zijn dat). Dit wordt waarschijnlijk übertoeristisch, maar nou en, want het lijkt me wel heel cool ^^.
Dat was het voor vandaag. Tot de volgende keer en een gelukkig nieuwjaar :).
Groetjes, Ruben
p.s. ook een gelukkig nieuwjaar van Susan!
Prachtig verhaal en heel fijn te horen dat jullie erg genieten.....; al bespeur ik ook wel enig verlangen naar rust en afzondering bij jou Ruben. Wellicht is na terugkomst een kloosterleven te overwegen:) Ik vind het knap dat je met je houtje-touwtje-Russisch toch kunt redden.....maar.... wellicht krijg je ook wel eens iets anders dan waar je om gevraagd had....
Van anderen die ooit in Mongolië zijn geweest heb ik vaak gehoord dat het platteland daar zeer indrukwekkend is. Dus jullie gaan een aantal mooie dagen tegemoet. Geniet van al het moois! Fijne jaarwisseling en alvast een goed, gezond, gelukkig en gezegend 2015.
Heel veel liefs,
Egbert & Herma